Το «παιχνίδι χοντραίνει», η σύγκρουση με τους Ευρωπαίους κάθε άλλο παρά έχει αποφευχθεί και η ελληνικη κυβέρνηση δείχνει διατεθειμένη να..
αναζητήσει συμμάχους και στήριξη εκτός «παραδοσιακών πηγών». Μόσχα, Πεκίνο ακόμη και Νέο Δελχί είναι οι πρωτεύουσες που η Αθήνα φαίνεται ότι έχει στο σχεδιασμό της σ΄ αυτήν την αναζήτηση.
Στην Μόσχα πάει ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς και στο Πεκίνο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης. Αλλά όπως λένε οι πληροφορίες του Onalert.gr δεν θα πάει μόνος του. Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Ήσυχος θα συμμετάσχει στην αποστολή στο Πεκίνο, η οποία ενδέχεται να «επεκταθεί» και στην Ινδία.
Η συμμετοχή του ΑΝΥΕΘΑ Κώστα Ήσυχου είναι ασφαλώς σημαντική και αποδίδεται κυρίως στην εμπειρία που έχει στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Η ιδιότητά του ως ΑΝΥΕΘΑ δεν θα περάσει απαρατήρητη από τους Κινέζους οι οποίοι έχουν αρχίσει να επιχειρούν την εξαγωγή των αμυντικών τους «προϊόντων», έχοντας μέχρι στιγμής την ατυχή εμπειρία της προσπάθειας να πουλήσουν αντιαεροπορικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς στην Τουρκία.
Η ελληνική κυβέρνηση πολύ πριν εκλεγεί είχε στον σχεδιασμό της ακόμη και ακραία ενδεχόμενα αντιδράσεων από τη Δύση, που δεν θα είχαν να κάνουν μόνο με τον οικονομικό «στραγγαλισμό» της, αλλά και με τον αποκλεισμό της σε επίπεδο «εξοπλισμών».
Είναι σίγουρα πολύ προωθημένο -κάποιοι θα το πουν και ακραίο- να γίνεται ακόμη και σκέψη για τέτοια απότομη στροφή της χώρας σε «αγορές» που σίγουρα δεν είναι καθόλου αρεστές στις ΗΠΑ, το NATO και στην Ευρώπη. Και είναι οπωσδήποτε και σχέδια τα οποία δεν μπορούν να υλοποιηθούν από τη μια μέρα στην άλλη.
Επίσης βέβαιο όμως είναι ότι όλα αυτά εντάσσονται στο σκληρό μπρα-ντε-φερ της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές της σε πρώτη φάση. Το μήνυμα που όλες αυτές οι επαφές θέλουν να στείλουν είναι ότι «αν μας πιέσετε κι άλλο θα στραφούμε για βοήθεια και στήριξη αλλού και το ενοούμε». Οι ΗΠΑ έχουν λάβει από την πρώτη στιγμή το μήνυμα. Το πρόβλημα παραμένει ως συνήθως η «κουφή» και «τυφλή» Ευρώπη, η οποία ίσως ακόμη να μην έχει πειστεί για την αποφασιστικότητα των Αθηνών να στρίψει το τιμόνι προς την Ανατολή.
