Όχι. Αυτό δεν ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Ήταν το χειρότερο.
Θα το διαπιστώσουμε πολύ σύντομα, όσοι δεν το έχουμε διαπιστώσει ακόμα.
Και εδώ διαχωρίζω την θέση μου και σταματάω με το πρώτο πληθυντικό. Νισάφι πια, δεν μιλάω σε ανήλικα.
Θα το διαπιστώσουν όλοι οι κολλημένοι με τα αντιφά-, τα αντικά-, τα αντιρά-, τα αντικρά- και τα αντί γενικώς.
Θα το διαπιστώσουν όλοι οι αντιρρησίες συνείδησης και αποχής, οι εξεγερμένοι της πλάκας, του “να κι εγώ, δεν παίζω και δεν συμμετέχω στο παιχνίδι σας!”.
Θα το διαπιστώσουν όλοι οι ανιστόρητοι.
Θα το διαπιστώσουν όλοι οι κοιμισμένοι.
Θα το διαπιστώσουν όλοι οι κακομαθημένοι.
Θα το διαπιστώσουν όλοι όσοι τρέφουν ψευδαισθήσεις πως αυτοί θα μείνουν στην απέξω.
Θα το διαπιστώσουν όλοι οι ευρωλάγνοι και οι λεβαντινοραγιάδες που πιστεύουν ότι χρειάζονται οπωσδήποτε νταβατζήδες για να βάλουν σε τάξη το σπίτι τους και τη φάρα τους.
Θα το διαπιστώσουν οι λάτρεις της γερμανικής ανωτερότητας και της τεκτονικής αψεγάδιαστης και αξιοκρατικής κυριαρχίας του αμόλυντου και αδιάφθορου προτεσταντισμού που δεν καταλαβαίνει και δεν ανέχεται την έννοια της απάτης όπως ΚΑΙ πρόσφατα αποδείχθηκε με την VW.
Θα το διαπιστώσουν όλες οι ανέραστες μεγαλο – ή μη- μαμάδες που κατάφεραν να μπλέξουν τον Τζίφρα μέσα στις οιδιπόδειες φαντασιώσεις τους.
Θα το διαπιστώσουν όλοι οι Πασοκολάγνοι της αραχτής και της αρπαχτής που ακόμα σέρνονται σαν αξιολύπητα σκουλήκια πίσω από το “Εμπρός Αντρέα για μια Ελλάδα νέα”.
Θα το διαπιστώσουν όλα τα “τιμημένα γηρατειά” που διάλεξαν Τσίπρα, Μεϊμαράκη, Φώφη, Λεβέντη, Θεοδωράκη και Καμμένο σαν εγγύηση για τις συντάξεις τους, με Κουτσούμπα και Μιχαλολιάκο για “αντιπολίτευση”.
Τι σόι αντιπολίτευση θα είναι αυτή, αποτελεί ερώτημα για δύσκολους λύτες. Μια “Βουλή” διακοσμητική, μια “Βουλή” καταργημένη, μια “Βουλή” παρωδία και απ” άκρη σ” άκρη υπέρ του εργαλείου εξόντωσης μας, του ευρώ.
Θα το διαπιστώσουν τέλος και τα κομματόσκυλα, όταν θα τα καλέσουν στο ταμείο.
Το ερώτημα είναι: Τι θα γίνει με τα πιτσιρίκια που δεν έχουν ιδέα για την κόλαση που τους στήνουν για τις επόμενες δεκαετίες;
Ένα άλλο ερώτημα είναι: Τι θα γίνει με αυτό το πράγμα -γιατί πράγμα έχει καταντήσει- που το λένε Ελλάδα;
Και το τελευταίο ερώτημα είναι: Πόσο έτοιμοι είναι αυτοί που θέλουν να επιβιώσουν να γίνουν γερμανοτσολιάδες;
Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για επιβίωση, αν και δεν αποτελεί εγγύηση.
Θα μπορούσαμε βέβαια να είχαμε ακολουθήσει το παράδειγμα της Κυρίας Γεωργίας Κλαμπατσέα και να είχαμε γεμίσει το “να καεί – να καεί” με εξωκοινοβουλευτικούς αντι-ευρώ. Να έχουμε, εκτός από ελπίδα, και λίγο θέαμα τουλάχιστον.
Αυτό, όμως, απαιτεί Τσίπα και Αξιοπρέπεια. Όχι Τζίφρα και Δουλοπρέπεια.
Πού χρόνος για τέτοιους προβληματισμούς, όμως. Είχαμε να λύσουμε τα συνειδησιακά μας και τα “αντί” μας εμείς.
pitsirikos
