στα ανοιχτά της Σικελίας, από αρχαιολόγους.
Σύμφωνα με το σχετικό paper (Journal of Archaeological Science), πρόκειται για έναν μονόλιθο μήκους 12 μέτρων και βάρους 15 τόννων, σε βάθος 40 μέτρων, ο οποίος είναι σπασμένος σε δύο τμήματα και φέρει τρεις τρύπες: μία στην άκρη του, και δύο στις πλευρές του.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Discovery News, εκτιμάται ότι πρόκειται για έναν μονόλιθο 10.000 ετών, και- κατά τον Ζβι Μπεν Άμπραχαμ, του τμήματος Γεωεπιστημών του Tel Aviv University και τoν Εμανουέλ Λοντόλο, του Εθνικού Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας και Πειραματικής Γεωφυσικής στην Τριέστη της Ιταλίας- θεωρείται ότι αποκλείεται το ενδεχόμενο να αποτελεί προϊόν φυσικών διεργασιών.
To σημείο όπου βρέθηκε ο μονόλιθος ήταν κάποτε νησί και βρέθηκε κάτω από τα κύματα μετά από κατακλυσμό που έλαβε χώρα πριν από περίπου 9.500 χρόνια. Γενικότερα, η γεωγραφία της λεκάνης της Μεσογείου στο σύνολό της άλλαξε δραστικά λόγω της αύξησης της στάθμης της θάλασσας μετά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων- και η Σικελία ήταν μια από τις περιοχές που το βίωσαν πιο έντονα αυτό.
Στη συγκεκριμένη περιοχή (Pantelleria Vecchia Bank) θεωρείται πως άκμασε ένας αρχαίος πολιτισμός, ο οποίος ενδεχομένως να αποίκισε πολλά νησιά του αρχιπελάγους πριν πνιγεί από τα κύματα 9.500 χρόνια πριν. Όσον αφορά στον μονόλιθο, θεωρείται ότι απαιτούσε σημαντικές τεχνικές δεξιότητες, ωστόσο δεν είναι γνωστό ποια ήταν η λειτουργία του και αν αποτελούσε τμήμα ενός ευρύτερου συγκροτήματος.
Όπως υπογραμμίζει ο Λοντόλο, η μελέτη των περιοχών που βρίσκονται πλέον κάτω από τα κύματα είναι εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι της μελέτης των αρχαίων πολιτισμών στη Μεσόγειο, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της γνώσης που υπάρχει σήμερα προέρχεται από έρευνες σε οικισμούς που βρέθηκαν στην ξηρά.
