Μπορεί να καθυστέρησε, όμως τελικά θα το πραγματοποιήσει το ταξίδι στην Ανατολική Μεσόγειο το μοναδικό ρωσικό αεροπλανοφόρο, το «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ»
όπως μας πληροφορούν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, τοποθετώντας πλέον την έλευσή του στα μέρη μας τον Νοέμβριο πλέον.
Από τις αρχές Μαρτίου είχαν ξεκινήσει τα σχετικά δημοσιεύματα προς αξιοποίηση της επικοινωνιακής διάστασης που έχει η άφιξή του, είχε δοθεί η εντύπωση ότι το καλοκαίρι, ή το αργότερο στις αρχές Σεπτεμβρίου θα μας ερχόταν… για να ξεκινήσει η σταδιακή μετακίνηση της ημερομηνίας άφιξης και να φτάσουμε πλέον στον Νοέμβριο.
Σύμφωνα με ενδιαφέρουσα ανάλυση του Dave Majumdar, αμυντικού συντάκτη της διεθνούς φήμης επιθεώρηση του τομέα των διεθνών σχέσεων «The National Interest», αναλυτές με εξειδίκευση στις ρωσικές στρατιωτικές υποθέσεις έχουν υπογραμμίσει ότι το έλλειμμα πιλότων με την ικανότητα και την εμπειρία να επιχειρούν από αεροπλανοφόρα, είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από τα τεχνικά ζητήματα που αντιμετωπίζει το «Κουζνέτσοφ» και το οδηγούν συχνά πυκνά στα ναυπηγεία για συντηρήσεις, ενώ όπως γράφαμε στις αρχές Μαρτίου, το αεροπλανοφόρο έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος του επιχειρησιακού του βίου στα ναυπηγεία του Κόλπου της Κόλα, στο Ροσλιάκοβο, κοντά στο Μουρμάσνκ.
Επίσης, είχε αναφερθεί, ότι «…τα σχέδια για το “Κουζνέτσοφ” ήταν να φιλοξενηθεί για μια πενταετία στα ναυπηγεία Σεβμάς το 2012 για να υποστεί συνολική αναβάθμιση, μέρος της οποίας θα ήταν και η απομάκρυνση των εκτοξευτών των πυραύλων τύπου κρουζ 3M45 P-700 Granit (κωδικός ΝΑΤΟ SS-N-19 Shipwreck), με σκοπό να δημιουργηθεί χώρος για τη φιλοξενία περισσοτέρων αεροσκαφών… η καθυστέρηση της παράδοσης του ινδικού αεροπλανοφόρου “Vikramaditya” δημιούργησε προβλήματα, με αποτέλεσμα να μην γίνει ο προγραμματισμένος δεξαμενισμός του ρωσικού αεροπλανοφόρου.
Αναπαράγοντας πληροφορίες που μετέδιδαν εξειδικευμένα στον τομέα της άμυνας μέσα ενημέρωσης, σημειώναμε ότι «…στην αναβάθμιση θα συμπεριλαμβανόταν η αντικατάσταση των ηλεκτρονικών συστημάτων του πλοίου και των συστημάτων αεράμυνας, με την αντικατάσταση των πυραυλικών συστημάτων 3K95 Kinzhal (κωδικός ΝΑΤΟ SA-N-9 Gauntlet) με τα συστήματα SA-22 Greyhound (Pantsir S1)».
Όλα δείχνουν ότι οι Ρώσοι θέλουν να το συντηρήσουν και να το έχουν διαθέσιμο με αξιόλογα οπλικά συστήματα για επείγουσες καταστάσεις, προχωρώντας στην απόσυρσή του όταν καταφέρουν να ναυπηγήσουν αεροπλανοφόρο νέας γενιάς, το οποίο όμως δεν αναμένεται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, πριν το 2025, ενώ οι περισσότεροι θεωρούν πιο πιθανό να ενταχθεί επιχειρησιακά γύρω στο 2030. Εν ολίγοις ποιος ζει ποιος πεθαίνει…
Αυτή η κατάσταση με τα αεροπλανοφόρα στον ρωσικό στόλο, ήταν λογικό να οδηγήσει σε μειωμένο ενδιαφέρον να διαθέτουν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα επαρκή αριθμό από πιλότους εκπαιδευμένους να επιχειρούν από αεροπλανοφόρο.
Το έλλειμμα σε πιλότους αφορά τα μαχητικά αεροσκάφη τύπου Mikoyan MiG-29KR που θα αντικαταστήσουν σταδιακά τα Sukhoi Su-33, τα οποία είναι εξειδικευμένα σε ρόλους εναέριας υπεροχής και στην προστασία της ομάδας μάχης, ενώ αυτό που θα χρειαστεί είναι κυρίως η δυνατότητα προσβολής στόχων στο έδαφος.
Αναλυτές θεωρούν τη δυνατότητα εναέριας μάχης ως ξεπερασμένη τη μεταψυχροπολεμική εποχή. Ως συνήθως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Να σημειωθεί επίσης, ότι τα MiG-29KR είναι πιο μικρά από τα Su-33, κάτι που επίσης παίζει ρόλο, αφού ο διαθέσιμος χώρος φιλοξενίας αεροσκαφών είναι περιορισμένος.
Στον ορίζοντα διαφαίνεται δυνητική πρόθεση του ρωσικού γενικού επιτελείου να αναθέσει τον εξοπλισμό των αεροπλανοφόρων με μαχητικά του σχεδιαστικού γραφείο MiG. Παρατηρητές εκφράζουν την πεποίθηση ότι στόχος είναι τα ολοκαίνουργια MiG-35 να αποτελέσουν στο μέλλον την αιχμή του δόρατος των αεροπλανοφόρων, με τη Sukhoi να συνεχίσει να αποτελεί το κέντρο βάρους των τακτικών αεροπορικών δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «The National Interest», το πρόβλημα της έλλειψης εξειδικευμένων στο να επιχειρούν από αεροπλανοφόρα πιλότων, παραδέχεται ο ερευνητής Μιχαήλ Μπαραμπάνοφ, αρχισυντάκτης του «Moscow Defense Brief», εξειδικευμένης έκδοσης του γνωστού ρωσικού «Κέντρου για την Ανάλυση Στρατηγικών και Τεχνολογιών» (Centre for the Analysis of Strategies and Technologies – CAST).
Το έλλειμμα αυτό όμως είναι πιθανό να αφορά και τα 10 Sukhoi Su-33 Flanker-D μαχητικά αεροσκάφη εναέριας υπεροχής που αναμένεται να εξοπλίζουν το «Κουζνέτσοφ», μαζί με άλλα τέσσερα MiG-29KR που θα αποτελούν την αεροπορική δύναμη που θα φιλοξενείται, τη στιγμή που οι αμερικανικές ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων μπορούν να φιλοξενούν ακόμα και 72 μαχητικά αεροσκάφη.
Όπως αναφέρεται στην προαναφερθείσα πηγή, ακόμα και να έρθει το «Κουζνέτσοφ» στη μεσόγειο, είναι αμφίβολο το πόσο αποτελεσματικό θα αποδειχθεί ένα απαρχαιωμένο αεροπλανοφόρο, το οποίο απονηώνει τα μαχητικά αεροσκάφη από ράμπα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν, κατά πάσα πιθανότητα, αφού αποτελεί καλά φυλασσόμενο ρωσικό μυστικό, να απονηωθούν με πλήρες οπλικό φορτίο.
Όσον αφορά τώρα τη συνέχεια, μετά την ανάπτυξή του στην Ανατολική Μεσόγειο, εκτιμάται ότι θα μπει πάλι στο ναυπηγείο – κατά πάσα πιθανότητα στο Sevmash – κάποια στιγμή το 2017 και θα παραμείνει μέχρι το 2020, όπου θα πρέπει τουλάχιστον να αλλαχτούν το σύστημα πρόωσης, οι κινητήρες, το κατάστρωμα και μια σειρά από οπλικά συστήματα για να καταστεί επιχειρησιακά αξιοποιήσιμο, μέχρι την έλευση της νέας γενιάς αεροπλανοφόρου.
