του Κώστα Καρδαρά,Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν...
Τάσος Λειβαδίτης
Για μια ακόμα φορά ο Ελληνικός λαός πρόκειται να συρθεί σαν εξιλαστήριο σφάγιο στο βωμό των μέτρων του μνημονίου. Δυσβάστακτα μέτρα με αμφισβητούμενη διαχρονική αποτελεσματικότητα, αυξάνουν το ήδη επαχθές φορτίο όλων μας στον προθάλαμο ενός χειμώνα που για πολλούς προβλέπεται θανάσιμα βαρύς. Οι στρατιές των ανέργων αυξάνονται καθημερινά. Οι αποδοχές όσων έχουν ακόμη δουλειά, μετά τις ληστρικού τύπου φορολογήσεις, γίνονται ολοένα λιγότερο επαρκείς για τα στοιχειώδη. Τα μεγάλα ΜΜΕ συνένοχα στο σύνολό τους, καλλιεργούν ένα κλίμα μοιρολατρικής αναμονής και τελικά την σιωπηρή αποδοχή, μέσα από προσεκτικά υπολογισμένες δόσεις ελπίδας και προσμονής, απελπισίας, απογοήτευσης και χρεωκοπικού μπαμπούλα.
Ας μην γελιόμαστε. Αυτό που ζούμε δεν είναι απλώς μία οικονομική κρίση. Είναι το μεθοδευμένο στήσιμο του νέου κρατικού και κοινωνικού μοντέλου που επιχειρείται να επιβληθεί στην ανθρωπότητα παγκοσμίως. Η καθολική προσπάθεια του νεοφιλελευθερισμού για την κατασκευή μιας παγκόσμιας κοινωνίας ολοκληρωτικά δομημένης κατά τα πρότυπά του. Επειδή δεν πρέπει το δένδρο να μας κρύβει το δάσος, ούτε η τωρινή μας δυστυχία και ένδεια το τεράστιο έγκλημα που συντελείται σε βάρος όχι μόνο του ελληνικού αλλά και όλων των εθνών του δυτικού (προς το παρόν) κόσμου, επιβάλλεται να εξετάσουμε σφαιρικά και με προσοχή, τα στοιχεία της τραγωδίας που βιώνουμε.
Επιγραμματικά, η επίθεση που δεχόμαστε, κλιμακώνεται σε τρία επίπεδα:
1) Στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, επιχειρείται η δημιουργία ασπόνδυλων, με ανύπαρκτη ή τραγικά συρρικνωμένη την μεσαία τάξη, κοινωνιών, αποτελούμενων από εξαθλιωμένες μάζες χαμηλόμισθων μισθοσυντήρητων, ημιαπασχολούμενων ή ανέργων και διοικούμενων από ολιγάριθμες ελίτ εξωφρενικά αμειβόμενων τοποτηρητών, ενταγμένων σε μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία μονοκαλλιεργητικών περιοχών, εύκολα διαχειρίσιμη από τους εξουσιαστές της και τα παγκόσμια κέντρα λήψεως αποφάσεων. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να πετύχει το σχέδιο αυτό, είναι η εξάλειψη των διαφοροποιήσεων των ατόμων και των λαών. Έτσι,
2) Στο ατομικό επίπεδο, η διάχυση των πολυπολιτισμικών (απολιτισμικών) προτύπων σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητος και της ισοπεδωτικής κουλτούρας του α-φυλετισμού ή ουδετεροφυλετισμού, συντελούν στην δημιουργία της εύκολης στους χειρισμούς ομογενούς μάζας που επιδιώκουν. Τελικά όμως η δημιουργία της παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας πρέπει όχι να παρακάμψει αλλά να εξαλείψει ένα ακόμη τεράστιο εμπόδιο:
3) Τις εθνικές διαφοροποιήσεις των λαών. Με προλειασμένο το έδαφος από την εθνομηδενιστική παράγωγη της διεθνιστικής, κουλτούρα της αριστεράς (ήδη μεγάλα τμήματα της αριστερής ιντελιγκέντσιας αναγνωρίζοντας την παγίδα, ανακάμπτουν εθνικά), η εθνικά ισοπεδωτική καθεστωτική ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, κλιμακώνει την επίθεσή της για:
- την εξάλειψη των εθνικών ενριζώσεων (διαστρέβλωση της ιστορίας, κατάργηση της εθνικής μνήμης, ελαχιστοποίηση και αμαύρωση των εθνικών εορτασμών) και
- την κατάργηση των εθνικών διαφοροποιήσεων με την δημιουργία πολυεθνικών και πολυπολιτισμικών μωσαϊκών, μέσα από την λαίλαπα της υποκινούμενης, επιδοτούμενης και καθοδηγούμενης μαζικής μετανάστευσης και την εξάλειψη των εθνικών χαρακτηριστικών όπως είναι η θρησκεία και η γλώσσα (όπου είναι κοινές στο μεγαλύτερο τμήμα του λαού, όπως στην Ελλάδα). Η εξάλειψη των εθνών ή τουλάχιστον η δραστική μείωση του ρόλου τους στο ιστορικό γίγνεσθαι, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία των σχεδίων της παγκοσμιοποίησης.
Αποτελεί ολέθριο λάθος να πιστεύουμε πως η κρίση περιορίζεται στο οικονομικό επίπεδο ή αποτελεί απλώς μία ένδειξη της οικονομικής αποτυχίας του καπιταλισμού. Η οικονομική κρίση της οποίας τα αποτελέσματα υφίσταται με το χειρότερο τρόπο ο λαός μας, είναι μόνο το ένα μέτωπο της πολυμέτωπης επίθεσης που δέχονται οι λαοί από την παγκοσμιοποίηση, που στόχο έχει την ισοπέδωση των εθνικών διαφοροποιήσεων και την μαζοποιητική ομογενοποίηση των ατόμων, απαραίτητων συστατικών της ανθρωπότητας των νεοφιλελεύθερων σχεδιασμών.
Η αντίσταση επομένως δεν έγκειται απλώς στην τροποποίηση ή απόρριψη των οικονομικών μέτρων, ούτε καν στην εναλλαγή των σημερινών εφαρμογέων με τους «αντιπολιτευόμενούς» τους (συστημικές δικλείδες ασφαλείας) αλλά στην οικοδόμηση ενός εθνικού μετώπου αντιστάσεως με στόχους:
- Την διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητος και όλων όσων την αποτελούν.
- Την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας και ανεξαρτησίας που υπονομεύονται με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, του ενεργειακού πλούτου και των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας
- Την οργανωμένη αντίσταση στην προλεταριοποίηση του ελληνικού λαού που η προσχεδιασμένη κρατική χρεοκοπία οδηγεί σε πρωτοφανή εξαθλίωση.
Δεν πρέπει το εφήμερο να εκτοπίσει το διαχρονικό, ούτε το άτομο την συλλογικότητα, αλλά ούτε και το αντίθετο. Διαφορετικά θα έχουμε ήδη ηττηθεί σε έναν αγώνα που μόλις τώρα αρχίζει.
