του Λουκά Γεωργιάδη,Προ ημερών ακούστηκε από το στόμα κυβερνητικού στελέχους ότι αυτά που έχουν γίνει στους μισθούς και τις συντάξεις είναι… μικροπράγματα κατά τα τελευταία τρία χρόνια!
Από το 2015 έως σήμερα έχουν γίνει πάνω από 20 άμεσες και έμμεσες παρεμβάσεις στο σκέλος των συντάξεων ή των μισθών, αλλά κανένα πρόβλημα.
Μικροπράγματα…
Από την άλλη, όντως, τα… μεγαλοπράγματα είχαν γίνει προ του 2015. Τότε που άρχισαν να σχηματίζονται πρωτογενή πλεονάσματα με… αίμα.
Ελάτε όμως που αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα των… τρισκατάρατων «Σαμαροβενιζέλων» είναι αυτά που επιτρέπουν στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να… πανηγυρίζει για τις αναβαθμίσεις από τους διεθνείς οίκους, να κάνει διανομή κοινωνικών μερισμάτων και να υλοποιεί ένα πρόγραμμα διάσωσης για το οποίο είχε δεσμευτεί ότι θα εγκαταλείψει δια του σκισίματος του μνημονίου…!
Στην πολιτική, όταν λες ψέματα ή υποκρίνεσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το βρεις λίγο… παρακάτω.
Στην πολιτική, όταν λες ψέματα ή υποκρίνεσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το βρεις λίγο… παρακάτω.
Δεν μπορεί τα πρωτογενή πλεονάσματα να είναι… καταραμένα προ του 2015 και ευλογημένα μετά!
Για να το πούμε λιανά, η σημερινή συγκυβέρνηση έχει υιοθετήσει πλήρως τα… μεγαλοπράγματα προ του 2015 και έχει προχωρήσει και σε κάτι… μικροπράγματα κατά τα τελευταία 3 χρόνια.
Με μια διαφορά όμως. Αυτά τα… μικροπράγματα συνιστούν μεγάλο βάρος πλέον για πολύ περισσότερους πολίτες. Δεν μπορούν να τα σηκώσουν.
Άλλο πράγμα όταν ένας παχύσαρκος χάνει λίπος και έρχεται στα κανονικά κιλά του και άλλο στη συνέχεια να τον οδηγείς σε απώλεια μυικού ιστού και να τον βλέπεις να μένει με τα κόκαλα του! Βεβαίως, αυτά αποτελούν… άγνωστες λέξεις για κάποιους που έχουν αναγάγει σε «τέχνη» την υποκρισία (κομψά).
Ας φύγουμε λοιπόν από τα… μικροπράγματα των προηγούμενων τριών ετών σε μισθούς και συντάξεις και ας πάμε στο σήμερα και στο… αύριο.
Ας φύγουμε λοιπόν από τα… μικροπράγματα των προηγούμενων τριών ετών σε μισθούς και συντάξεις και ας πάμε στο σήμερα και στο… αύριο.
Από το 2015-2017 είχαμε μέτρα συνολικού ύψους 7,5 δισ. σε συνθήκες ύφεσης και στασιμοχρεοκοπίας.
Οι μισοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δουλεύουν πλέον με ευέλικτες μορφές εργασίας και λαμβάνουν κάτω από 500 ευρώ! Μικροπράγματα!
Περίπου 1.700.000 συνταξιούχοι από τον Ιανουάριο του 2019 θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνονται έως και 250 ευρώ μηνιαίως.
Ακόμη και για έναν που θα χάσει 50 ευρώ, τότε οι ετήσεις απώλειες ανέρχονται σε 600 ευρώ! Δηλαδή, μιλάμε για τον ΕΝΦΙΑ μιας ή μιάμισης χρονιάς!
Μικροπράγματα! Στη συνέχεια θα έρθει και η μείωση του αφορολογήτου ορίου, κάτι που σημαίνει ότι ένας μισθωτός… πολυτελείας στον ιδιωτικό τομέα με 600 ευρώ μηνιαίως (14 μισθοί) εκεί που δεν πλήρωνε φόρο, τότε θα χάσει λόγω αυξημένης παρακράτησης 50 ευρώ μηνιαίως.
Και ο συνταξιούχος που θα χάσει 50 ή 100 ευρώ από την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς θα χάσει και άλλα 50 ευρώ μηνιαίως λόγω μείωσης του αφορολόγητου ορίου. Δηλαδή βάλτε πάνω από 1.000 ευρώ ή σχεδόν δύο συντάξεις! Μικροπράγματα!!!
Εκτός από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες οι οποίοι θα πληρώσουν περισσότερες εισφορές και υψηλότερους φόρους.
Εκτός από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες οι οποίοι θα πληρώσουν περισσότερες εισφορές και υψηλότερους φόρους.
Κι βέβαια, ο κ. Τσίπρας έχει πει ευθαρσώς ότι είναι συνειδητή επιλογή η υπερ-φορολόγηση και η υπερ-εισφορολόγηση.
Μικροπράγματα αδέλφια! Από την 1η Μαίου απελευθερώνονται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί από το Δημόσιο και για οφειλή 500,01 ευρώ κάποιοι μπορεί να χάσουν το σπίτι τους, αν δεν κάνουν ρύθμιση την οποία και να υπηρετούν πιστά. Και αν φτάσουν στο σημείο μηδέν και δεν έχουν; Μικροπράγματα!
Σιγά σιγά πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Καλό είναι οι πολίτες να καταλάβουν ότι από το 2015 μας προέκυψε ένα νέο άμεσο και έμμεσο κόστος άνω των 200 δισ. ευρώ, ως αποτέλεσμα της «περήφανης διαπραγμάτευσης».
Σιγά σιγά πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Καλό είναι οι πολίτες να καταλάβουν ότι από το 2015 μας προέκυψε ένα νέο άμεσο και έμμεσο κόστος άνω των 200 δισ. ευρώ, ως αποτέλεσμα της «περήφανης διαπραγμάτευσης».
Ούτε η NOVARTIS με τον τζίρο των 4 δισ. ευρώ σε 15 χρόνια, ούτε κάτι άλλο φταίει.
Έως το 2010 ζούσαμε με δανεικά και οι κυβερνήσεις τα σκορπούσαν στον λαό. Από το 2010 και μετά που τελείωσαν τα δανεικά, έπρεπε το ισοζύγιο να έρθει σε ισορροπία.
Όπως ακριβώς, όταν ένας τρώει και πίνει χωρίς μέτρα, παθαίνει έμφραγμα, μπαίνει στην εντατική και μετά εξέρχεται, συνειδητοποιώντας ότι το μέτρο και οι στερήσεις αποτελούν ζητούμενα για να σταθεί… όρθιος.
Αν σταματήσει τη θεραπεία, τότε θα ξαναρχίσει από την αρχή. Κάπως έτσι έγινε το 2015. Ο ελληνικός λαός πίστεψε στα μεγάλα λόγια που άκουσε για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση ΕΝΦΙΑ. σεισάχθεια κλπ. Λες και οι προηγούμενοι είχαν κανένα… βίτσιο, να μειώσουν τα εισοδήματα και να αυξήσουν τους φόρους.
Το 2015, για 7 μήνες γίναμε παγκόσμιος περίγελως και ο λογαριασμός ήρθε. Ή, μάλλον, συνεχίζει να φουσκώνει». Από το 2015 λοιπόν πληρώνουμε αποκλειστικά τον λογαριασμό της διακυβέρνησης των συγκυβερνώντων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Το 2015, για 7 μήνες γίναμε παγκόσμιος περίγελως και ο λογαριασμός ήρθε. Ή, μάλλον, συνεχίζει να φουσκώνει». Από το 2015 λοιπόν πληρώνουμε αποκλειστικά τον λογαριασμό της διακυβέρνησης των συγκυβερνώντων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Προς το παρόν βλέπουμε την κορυφή του παγόβουνου. Άλλωστε έχουμε μπροστά μας αρκετές δεκαετίες υπό την κηδεμονία των μηχανισμών της Ευρωζώνης, προκειμένου να μάξουμε το πραγματικό κόστος.
Μικροπράγματα θα μου πείτε!
Επιπλέον, κάποιοι μπορεί να συνεχίσουν να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όλα ήταν συμφωνημένα με τους… άλλους και δεν μπορούσε να γίνει τίποτα.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το ψέμα. Άλλο να εφαρμόζω δύσκολες πολιτικές και να βάζω ένα τέλος στον κατήφορο και άλλο να υπόσχομαι τον… παράδεισο και τελικώς να αποδεικνύομαι ψεύτης και να σε στέλνω στην κόλαση!
Αλλά, με το μεγαλύτερο τμήμα του λαού να βρίσκεται μεταξύ απάτης, συγχύσεως, οικονομικού αναλφαβητισμού και ανοησίας, μην περιμένουμε και… θαύματα ως προς τον τρόπο σκέψης και τη συνειδητοποίηση των αιτιών της κατάρρευσης του προηγούμενου μοντέλου!
Μικροπράγματα, θα πει κάποιος. Ε, ναι, κάπως έτσι…