Από τότε που ήμουν μικρό παιδί είχα να λέω πως στην Ελλάδα ποτέ δεν βαριέσαι. Όλο κάτι συμβαίνει, καλό ή κακό. Συνήθως κακό.
Μια χώρα στην οποία οι κάτοικοί της ποτέ δεν πλήττουν.
Την μια πραξικόπημα, την άλλη επιστράτευση…
Την μια σεισμοί, την άλλη πλημμύρες…
Την μια απειλή πολέμου, την άλλη εκλογές…
Την μια σκάνδαλα, την άλλη πάνω στα τραπέζια πρώτο τραπέζι πίστα…
Την μια Ολυμπιάδα, την άλλη ευρωπαϊκό κύπελλο…
Την μια οικονομική κρίση και ενδεχόμενο χρεοκοπίας, την άλλη πανηγύρια και χοροί στο Σύνταγμα…
Την μια χαλάζι, την άλλη φωτιές…
Και πάει λέγοντας...
Με κοινή συνισταμένη το αλληλοφάγωμα, τις κατηγορίες ένθεν κακείθεν, τις πολιτικές και μικροκομματικές διενέξεις, τον τζερτζελέ γενικώς, με φόντο… νεκρούς.
Ενδεικτικό το φετινό καλοκαίρι. Όπου ενώ πανηγυρίζουμε για την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια εν μέσω του ξεπουλήματος της Μακεδονίας, ήρθαν να προστεθούν στο εθνικό μας δράμα 70 και βάλε νεκροί από πυρκαγιές στην Αττική.
Όχι πάνω σε τίποτα απόμερα και απάτητα βουνά. Στην Κινέτα και στην Ραφήνα παρακαλώ!
Με ανθρώπους, Έλληνες και ξένους, που πήγαν εκεί για να κάνουν τα μπάνια τους. Να κάνουν διακοπές. Να χαλαρώσουν… και βρήκαν φρικτό θάνατο.
Και το καλοκαίρι ακόμη καλά κρατεί…
Ποιος ξέρει τι άλλα έχουμε να δούμε; Ειδικά με αυτούς που μπλέξαμε.
Που για αστείο λέγαμε ότι θα φύγουν μόνο αν αφήσουν πίσω τους καμένη γη…
Σήμερα έχουμε όχι μόνο καμένη γη, αλλά και νεκρούς. Κι αυτοί στην καρακοσμάρα τους. Πόσω δε μάλλον να φύγουν…
Συσκέπτονται αρμοδίως, παίζοντας με τα κινητά τους. Σε ζωντανή σύνδεση μέσω ΕΡΤ, η οποία μέχρι αργά το βράδυ έδειχνε ντοκιμαντέρ για την αναπαραγωγή της σαρδέλας στην Νέα Γουινέα…
Με τον Πολάκη να ειρωνεύεται με αναρτήσεις του τον ΣΚΑΙ, που επειδή δεν ανακάλυψε νεκρούς είχε σκυλιάσει… ή κάπως έτσι.
Με ποιους μπλέξαμε Θεέ μου!
Ακρίδες να είχαμε τρία χρόνια, τόση ζημιά δεν θα είχαμε υποστεί.
70 και βάλε νεκροί! Δεν το χωράει ο νους.
Πόλεμο με την Τουρκία να είχαμε για 48 ώρες, κι αμφιβάλλω αν οι νεκροί θα ξεπερνούσαν τους 70… Πόλεμο λέμε!
Και βεβαίως, μέχρι τώρα που γράφω αυτό το σημείωμα, ούτε μια παραίτηση… έτσι για την τιμή των όπλων.
Τουναντίον, ο ένας υπουργός είναι εξαφανισμένος, ο άλλος τουιτάρει θεωρίες συνωμοσίας, ο τρίτος κατηγορεί τον… ΣΚΑΙ κ.ο.κ.
Με την αρμόδια περιφερειάρχη (της καρδιάς μας) να έχει μπερδέψει τις νιτσεράδες με τα κίτρινα γιλέκα και να αγνοείται γενικώς.
Πάλι καλά βέβαια που δεν βγήκε ο υπουργός Προστασίας (του πρωθυπουργού) να μας πει πως αν πλησιάσουν φλόγες στο σπίτι μας να κάνουμε πως κοιμόμαστε.
Θα μου πείτε και τι έγινε;
Δεν είδατε ο πρωθυπουργός μας; Που άφησε τις τελετές βράβευσης και επέστρεψε μαυρισμένος στην Αθήνα για να συντονίσει τις επιχειρήσεις διάσωσης;
Μιλώντας για «ασύμμετρες απειλές»; Που αν του πεις να το γράψει, θα κάνει δυο ορθογραφικά λάθη…
Δεν πειράζει, το πολύ πολύ να μοιράσει από 2-3 χιλιάρικα στους πυροπαθείς, και τσουπ… να το 40αρι στις δημοσκοπήσεις.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Ουδέν καινόν υπό τον ήλιο…
Γι’ αυτό σας λέω: Στην Ελλάδα ποτέ δεν πλήττεις.
Ένα κράτος οπερέτα.
Μια μπανανία που δεν βγάζει ούτε μπανάνες.
Τι να λέμε;
Κρίμα και πάλι κρίμα…
ΥΓ- Μέσα στον γενικό θρήνο, βγήκε ο υπουργός Μεταφορών και ανακοίνωσε πως τα οχήματα μπορούν να περνάνε ελεύθερα από του σταθμούς διοδίων της ανατ. Αττικής.
Τα σχόλια δικά σας...
