Με βάση τις έρευνες που έχουν γίνει, χρειάζονται περίπου 500 ως 600 ραντ (μονάδα μέτρησης απορροφηθείσης δόσης ακτινοβολίας) ακτινοβολίας για να σκοτώσουν κάποιον. Έτσι, όταν μια δέσμη πρωτονίων που περιείχε περίπου 200.000 ραντ μπήκε στο κρανίο του Ανατόλι Μπουγκόρσκι (Anatoliy Petrovich Bugorskiy), το μέλλον του φαινόταν εξαιρετικά προβλέψιμο. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη.
Αν και υπέστη μερικές βλάβες, ο Μπουγκόρσκι παρέμεινε σχεδόν εντελώς λειτουργικός. Λαμβάνοντας υπόψη ότι μια δέσμη από τον ισχυρότερο -εκείνη την εποχή- επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο διαπέρασε το κεφάλι του, είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς επιβίωσε ο επιστήμονας.
Ο πρώτος και μοναδικός που έβαλε το κεφάλι του σε έναν επιταχυντή σωματιδίων
Ο Ανατόλι γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1942 στην Ρωσία. Το 1978 ήταν ερευνητής του Ινστιτούτου Φυσικής Υψηλής Ισχύος στην πόλη Protvino στην περιφέρεια της Μόσχας, δουλεύοντας με το σύγχροτρο U-70 (ένας τύπος κυκλικού επιταχυντή σωματιδίων) -ο οποίος, μέχρι και σήμερα παραμένει ο μεγαλύτερος επιταχυντής σωματιδίων στη Ρωσία.
Στις 13 Ιουλίου του 1978, ο 36χρονος επιστήμονας έκανε τη συνηθισμένη δουλειά του. Καθώς έλεγχε τον εξοπλισμό για ελαττωματικά τμήματα, ακριβώς την πιο λάθος στιγμή, ο μηχανισμός ασφαλείας του σύγχροτρου απέτυχε. Ο Μπουγκόρσκι είχε γείρει και είχε βάλει το κεφάλι του ανάμεσα στη διαδρομή της κύριας δέσμης πρωτονίων, ενώ αυτά κινούνταν σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Η δέσμη μπήκε από το πίσω μέρος του κεφαλιού του και βγήκε από τη μύτη του.
Τα ραντ που μετρούν την ακτινοβολία είναι στην πραγματικότητα μετρήσεις της απορρόφησης της ακτινοβολίας. Χωρίς να εμβαθύνουμε σε λεπτομέρειες, τα σωματίδια που δημιουργούνται όταν συγκρούονται τα πρωτόνια εξαρτώνται από το τι συγκρούονται μαζί τους. Μέχρι το περιστατικό του Μπουγκόρσκι, κανείς δεν ήξερε τι μπορεί να συμβεί όταν κάποιος εκτέθηκε σε ακτινοβολία με τη μορφή μιας δέσμης ταχυκίνητων πρωτονίων. Με βάση την ποσότητα ενέργειας που περιείχε η δέσμη, αυτό που περίμεναν ήταν να ανοίξει μια μεγάλη τρύπα στο πρόσωπο του Μπουγκόρσκι. Όπως το περιέγραψε ο ίδιος, υπήρχε ένα φως "φωτεινότερο από χίλιους ήλιοι". παραδόξως όμως, δεν ένιωσε πόνο.
Η απίστευτη επιβίωση του
Η αριστερή πλευρά του προσώπου του διογκώθηκε πολύ. Μεταφέρθηκε πολύ γρήγορα σε μια κλινική στη Μόσχα για θεραπεία, όπου οι γιατροί ήταν σίγουροι ότι θα πεθάνει. Στην τελική, τον είχε χτυπήσει μια θανατηφόρα δόση ακτινοβολίας. Ουσιαστικά, νόμιζαν ότι θα τον κρατήσουν για να μελετήσουν το θάνατό του.
Τις επόμενες ημέρες, το δέρμα που είχε έρθει σε επαφή με τη δέσμη ξεφλούδισε. Μόλις έφυγε εντελώς, μπορούσε να φανέι η διαδρομή της δέσμης μέσα από το πρόσωπο, στα οστά και στον ιστό του εγκεφάλου. Ακόμη και μετά το ατύχημα, τα νεύρα του συνέχισαν να καίγονται, αφήνοντας την αριστερή πλευρά του προσώπού του παράλυτη και το αριστερό αυτί του αναποτελεσματικό. Ακόμα όμως, παρά τις εύλογες προβλέψεις ότι θα πέθαινε μέσα σε λίγες μέρες, ο Ανατόλι ήταν ζωντανός και λειτουργικός.
Η επιβίωση του Ανατόλι μπορεί να αποδοθεί στο τυχερό γεγονός ότι η δέσμη δεν έπληξε κανένα ζωτικό τμήμα του εγκεφάλου του, όπως για παράδειγμα ο ιππόκαμπος ή ο μετωπικός λοβός. Επίσης, ίσως φανεί παράξενο, αλλά καλύτερα που η ακτίνα χτύπησε τον εγκέφαλό του, παρά την καρδιά ή κάποια αρτηρία. Σε αυτή την περίπτωση, θα τα είχε καταστρέψει αμέσως. Όμως, ο εγκέφαλος είναι ικανός να επανασυνδέεται.
Ο Ανατόλι μετά το ατύχημα
Η -κύριως- φυσιολογική ζωή του και μια παράξενη παρενέργεια
Δυστυχώς, ο Ανατόλι άρχισε να έχει περιστασιακές επιληπτικές κρίσεις. Ωστόσο, δεν είχε καμία ψυχική επιδείνωση και έτσι μπόρεσε να συνεχίσει να εργάζεται στην επιστήμη και να αποκτήσει το διδακτορικό του.
Μπορεί να ακουστεί απίστευτο, αλλά ο Μπουγκόρσκι δεν μπορούσε να μιλήσει για το περιστατικό για πάνω από μια δεκαετία. Η μυστικοπάθεια της Σοβιετικής Ένωσης, ειδικά όσον αφορά την πυρηνική ενέργεια, τον εμπόδισε να συζητήσει το τι συνέβη. Συνέχισε να κάνει περιοδικές επισκέψεις σε κλινική ακτινοβολίας για εξετάσεις ρουτίνας, όπου συνάντησε και άλλα θύματα πυρηνικών ατυχημάτων.
"Όπως και οι πρώην τρόφιμοι, γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον", είπε όταν του επετράπη να μιλήσει για το συμβάν. "Δεν υπάρχουν πολλοί από εμάς και γνωρίζουμε την ιστορία του άλλου. Γενικά, είναι θλιβερές ιστορίες".
Ο Μπουγκόρσκι θέλησε να διαθέσει τον εαυτό του για μελέτη σε Δυτικούς ερευνητές, αλλά δεν άντεξε οικονομικά να εγκαταλείψει το Protvino. Ζει ακόμη και είναι καλά. Μάλιστα, η πλευρά του προσώπου που κάηκε, δεν εμφάνισε ποτέ ρυτίδες και παρέμεινε όπως ακριβώς ήταν και εκείνη την ημέρα (ίσως λόγω παράλυσης).
Αναρτήθηκε από kapistrinews
