Όταν είσαι ψηλά, είναι δύσκολο να ακούσεις τα νταούλια και τους ζουρνάδες. Πρέπει να σκύψεις «καταή», στο χώμα και να αφουγκραστείς.
Ο λαός έχει αρχίσει να τα ακούει, μόνο που δεν τα «βαράει» η ελληνική κυβέρνηση.
Κατά τρόπο περίεργο τα βαρούν οι δανειστές.
Τα νέα «απ’ έξω» δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά.
Οι δανειστές έχουν κουραστεί από την δημιουργική ασάφεια της ελληνικής κυβέρνησης και από τη λογική του δόγματος «υπόσχομαι σε όλους αυτά που θέλουν να ακούσουν και στο τέλος δεν εφαρμόζω τίποτα».
Το ερώτημα που έθεσε ο κ. Τσίπρας μέσα στη Βουλή απευθυνόμενος στον κ. Μητσοτάκη: «Με ποιους είστε; Με το ΔΝΤ ή με τα μπλόκα;» προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Και βεβαίως, πρώτη η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκαθαρίσει με «ποιους είναι;».
Ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του δεν μπορούν αν είναι... και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός και η συντριβή της μεσαίας τάξης δεν είναι πολιτική επιλογή για μια χώρα με Ευρωπαϊκό πρόσημο.
Τα φαντάσματα των «ταξικών» εχθρών που επικαλείται η κυβέρνηση οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο διχασμό.
Η ανάπτυξη δεν έρχεται ούτε με κάρτες σίτισης, ούτε με επιδόματα φτώχειας και επαιτείας.
Είναι τουλάχιστον αδιανόητο, κυβέρνηση Ευρωπαϊκού κράτους να επικαλείται «παράλληλα προγράμματα» με τη μορφή πενιχρών βοηθημάτων.
Οι χώρες ευημερούν όταν υπάρχουν θέσεις εργασίας, επενδύσεις και ρυθμοί ανάπτυξης μακριά από κρατικοδίαιτες λογικές σοβιετικού τύπου.
Η αξιοπρέπεια ενός λαού δεν διασφαλίζεται με ιδεοληψίες και φαντασιακά...
Απαιτείται ορθολογισμός.
Οι «κακοί δανειστές» έχουν αντιληφθεί ότι υπάρχει έλλειμμα ορθολογισμού και αποτελεσματικότητας και έχουν ήδη αποφασίσει να βαρέσουν τα νταούλια.
Κάντε λίγο ησυχία και θα καταλάβετε.
Άλλωστε όπως συνηθίζει να λέει ο λαός: Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, τον Μάη θερίζει μόνος.
