Ορθόδοξη τέφρα; Δεν είναι οξύμωρο;
Ο νόμος που ψηφίστηκε το προηγούμενο Σάββατο και δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως προβλέπει ρητά
και κατηγορηματικά πως επιτρέπεται πλέον η αποτέφρωση των νεκρών!
και κατηγορηματικά πως επιτρέπεται πλέον η αποτέφρωση των νεκρών!
Ορίζει παράλληλα ότι η επιλογή του τόπου ενταφιασμού είναι δικαίωμα του καθενός. Προβλέπει επίσης πως κάθε φυσικό πρόσωπο εάν το επιθυμεί μπορεί ελεύθερα να δηλώσει ενώπιον συμβολαιογράφου τον τύπο της τελετής της κηδείας του και τον τόπο ενταφιασμού του.
Με τη δήλωση του αυτή θα ορίζονται τα συγγενικά ή μη πρόσωπα, που θα εκτελέσουν την επιθυμία του, τα οποία με σχετική δήλωση τους στο ίδιο συμβολαιογραφικό έντυπο θα αποδέχονται τη δήλωση του προσώπου και θα αναλαμβάνουν την υποχρέωση να την εκτελέσουν.
Ο νόμος επίσης αναφέρει πως εάν η επιθυμία του θανόντος δεν αντίκειται σε κανόνες δημόσιας τάξης, υγιεινής ή στα χρηστά έθιμα, τα αρμόδια όργανα ή οι υπηρεσίες που επιμελούνται της ταφής του νεκρού οφείλουν να συμμορφώνονται στη διατυπωθείσα επιθυμία του θανόντος χωρίς οποιαδήποτε άλλη προϋπόθεση ή διαδικασία ακόμη και αν εναντιωθούν συγγενείς οποιουδήποτε βαθμού».
Παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία της Ελλάδος απαγορεύει την καύση νεκρών και ότι η Ιερά Σύνοδος στις 14 Ιανουαρίου 2016 είχε αποστείλει επιστολή επί του θέματος στον αρμόδιο Υπουργό κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή, η κυβέρνηση χωρίς να έχει δώσει καμία απάντηση φέρνει τον νόμο.
Μετά και τη δημοσιοποίηση του Νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν θα υπάρξει «απάντηση» από πλευράς εκκλησίας, καθώς και ποιά θα είναι αυτή αφού το θέμα της καύσης των νεκρών μπορεί να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στις σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος πάντως, ως προς το θέμα της καύσης των νεκρών είχε προσφάτως υπογραμμίσει μεταξύ άλλων: «Η Εκκλησία έχει έναν τρόπο ζωής και δε μπορεί ο καθένας, όποτε θέλει να έρχεται να προσθέτει αυτά που επιθυμεί. Ο βασικός κανόνας της Ορθοδοξίας είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει αυτό που θέλει. Αλλά, αναλαμβάνει και την ευθύνη για αυτό που κάνει.
Εάν ένας άνθρωπος ζητήσει γραπτώς να αποτεφρωθεί, είναι δική του η επιλογή, αλλά είναι δική του και η ευθύνη. Δε μπορεί, όμως, αυτός ο άνθρωπος να ζητήσει να είναι και λίγο ορθόδοξος. Να θέλει να ψαλεί και νεκρώσιμος ακολουθία».
Εάν ένας άνθρωπος ζητήσει γραπτώς να αποτεφρωθεί, είναι δική του η επιλογή, αλλά είναι δική του και η ευθύνη. Δε μπορεί, όμως, αυτός ο άνθρωπος να ζητήσει να είναι και λίγο ορθόδοξος. Να θέλει να ψαλεί και νεκρώσιμος ακολουθία».
ΑΛΛΟ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ!
Στην Αρχαία Ελλάδα η ταφή των νεκρών από τους οικείους τους ήταν θρησκευτικό καθήκον και προβλεπόταν από τον νόμο. Η ψυχή του νεκρού έβρισκε ανάπαυση στον Άδη μόνο όταν οι ζωντανοί έθαβαν το σώμα του. Στον κυκλαδικό πολιτισμό ως το 1200-1100 π.Χ. οι Έλληνες εφάρμοζαν τον ενταφιασμό ως αποκλειστική πρακτική κήδευσης.
Στη συνέχεια εφαρμόζουν την καύση των νεκρών, επηρεασμένοι ίσως από την Ανατολή, κατ εξαίρεσιν όμως, όταν ο νεκρός είναι μακριά από την πατρίδα, συνήθως όταν σκοτώνεται σε εκστρατεία.
Αλλά και τότε δεν πρόκειται για αποτέφρωση, η καύση φτάνει μέχρι τα οστά και κατόπιν σβήνεται και τα οστά φυλάσσονται.
Αλλά και τότε δεν πρόκειται για αποτέφρωση, η καύση φτάνει μέχρι τα οστά και κατόπιν σβήνεται και τα οστά φυλάσσονται.
Ο Όμηρος στην Οδύσσεια, στην ραψωδία Ω, αναφέρεται στην καύση του νεκρού Αχιλλέα μετά το θάνατό του από τον Πάρη: γύρω από το νεκρό σφάζανε παχιά αρνιά και τραχήλατα βόδια και στη φωτιά ρίχνανε άρματα.
Όταν πλέον κάηκε το σώμα του, πήρανε τα οστά και τα βάλανε μέσα σε λάδι και κρασί. Έπειτα η Θέτις, έφερε ένα χρυσό αμφορέα, φτιαγμένο από τον Ήφαιστο και εκεί τοποθέτησαν τα οστά του Αχιλλέα.
Όταν πλέον κάηκε το σώμα του, πήρανε τα οστά και τα βάλανε μέσα σε λάδι και κρασί. Έπειτα η Θέτις, έφερε ένα χρυσό αμφορέα, φτιαγμένο από τον Ήφαιστο και εκεί τοποθέτησαν τα οστά του Αχιλλέα.
Οι Τρώες ως ανατολίτες εφάρμοζαν την καύση και εντός της πατρίδος τους αλλά και πάλι μέχρι των οστών:
Ο Όμηρος και πάλι, στην Ιλιάδα στη ραψωδία Ω, περιγράφει την καύση του Έκτορα: «Για εννιά μέρες συγκέντρωναν ξύλα και τη δέκατη ανάψανε την πυρά και αφού κάηκε το σώμα έριξαν κρασί για να σβήσουν τη φωτιά.
Στη συνέχεια έβαλαν τα οστά πάνω σε πορφυρά σεντόνια μέσα σε μια χρυσή λάρνακα την οποία τοποθέτησαν σε τάφο».
Στη συνέχεια έβαλαν τα οστά πάνω σε πορφυρά σεντόνια μέσα σε μια χρυσή λάρνακα την οποία τοποθέτησαν σε τάφο».
Με την εμφάνιση του Χριστιανισμού άρχισε να υποχωρεί η καύση των νεκρών και επικράτησε το έθιμο της ταφής και η Ορθόδοξη πεποίθηση ότι η ψυχή περιμένει ως την Δευτέρα Παρουσία όπου θα παραλάβει το σώμα της αφθαρσίας.
Βέβαια ακόμη και σήμερα διατηρούνται αναλλοίωτα πολλά στοιχεία από την τελετουργία της ταφής στην αρχαιότητα.
Βέβαια ακόμη και σήμερα διατηρούνται αναλλοίωτα πολλά στοιχεία από την τελετουργία της ταφής στην αρχαιότητα.
Η αποτέφρωση λοιπόν κατ εξοχήν αντίκειται στα χρηστά έθιμα, ακόμη και της αρχαίας Ελλάδας, πόσο μάλλον της σημερινής Ορθόδοξης Ελλάδας.
Είναι λοιπόν όνειδος να θέλουν κάποιοι να επιβάλλουν στην Εκκλησία να ψάλλει τους υποψήφιους προς αποτέφρωσιν.
Μήπως να αλλάξουμε και την υμνογραφία της εκκλησίας και εκεί που λέει «…ότι χούς εί και εις χούν απελεύσει» να λέει ο ιερεύς: «…ότι χούς εί και εις πύρ απελεύσει»;
ή στο πολύ γνωστό
«Δεύτε τελευταίον ασπασμόν, δώμεν αδελφοί τω θανόντι, ευχαριστούντες Θεώ, ούτος γὰρ εξέλιπε της συγγενείας αυτού και προς τάφον επείγεται…»
να γίνει:
«Δεύτε τελευταίον ασπασμόν, δώμεν αδελφοί τω θανόντι, ευχαριστούντες Θεώ, ούτος γὰρ εξέλιπε της συγγενείας αυτού και προς κλίβανον επείγεται…»;
ΦΑΙΔΡΑ ΣΧΕΔΙΑ ΦΑΙΔΡΗΣ Η ΜΑΛΛΟΝ ΓΕΛΟΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΓΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
