Η πραγματικότητα είναι μια ψυχολογική επιχείρηση.
Η κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα σημαίνει ουσιαστικά ότι κάποια ομάδα έχει την δύναμη, το χρήμα, και την πρόσβαση στα ελεγχόμενα και δουλοπρεπή μέσα ενημέρωσης.
Μπορούν να καθορίσουν το τι «είναι».
Μια PSYOP εξαρτάται από την ικανότητα να κατασκευάσει μία συγκριμένη ιστορία.
Μια PSYOP εξαρτάται από το πώς θα «πουλήσει» μια κεντρική ιστορία.
Εάν, μαγικά, εν μία νυκτί, βρισκόσασταν να έχετε στα χέρια σας μια συντριπτική δύναμη και μια άμεση πρόσβαση προς τους ελίτ παρουσιαστές των μέσων ενημέρωσης, θα μπορούσατε να πείτε την δική σας ιστορία για το τι είναι και θα βρίσκατε εκατομμύρια ανθρώπων να σας πιστεύουν.
Τι θα συνέβαινε εάν π.χ. τα τρία μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια, παρουσίαζαν τρεις πολύ διαφορετικές εκδοχές ενός περιστατικού, από αυτά που «συγκλονίζουν» το κοινό; Π.χ. μία τρομοκρατική επίθεση.
Ένα τεράστιο πλήγμα θα χτυπούσε το επιχειρησιακό κέντρο της PSYOP. Οι άνθρωποι δεν θα ήξεραν τι να κάνουν. Θα περίμεναν μια ίδια ιστορία και θα άκουγαν τρεις, από τους μεγάλους χειραγωγούς των υπνωτισμένων μαζών.
Κυριολεκτικά, αν και ασυνείδητα, θα άρχιζε μια εσωτερική κατάρρευση.
Αλλά στην πραγματικότητα, οι γίγαντες των media, συμφωνούν επί της ουσίας να λένε τα ίδια σε κάθε σημαντικό γεγονός.
Δυστυχώς, οι άνθρωποι αδυνατούν να το καταλάβουν. Δεν βλέπουν ότι μπροστά τους υπάρχει μια αστυνομία σκέψης. Δεν βλέπουν ότι η συναίνεση είναι κανονισμένη.
Σε μια μαζοποιημένη κοινωνία που η ικανότητα αντίληψης και ιδίας κρίσης είναι μικρή ή απουσιάζει εντελώς, οι άνθρωποι δέχονται να καθοδηγούνται και να αποδέχονται την «επίσημη» και μόνη «πραγματικότητα».
«Τα πράγματα δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Έτσι θα είναι. Αφού το λένε αυτοί»..
Δεν είναι μόνο το περιεχόμενο των ειδήσεων, το «οικείο» πρόσωπο του παρουσιαστή, αλλά είναι και το ύφος και ο τρόπος παρουσίασης, που μακροπρόθεσμα, διαβρώνουν το μυαλό.
Οι ελίτ παρουσιαστές των ειδήσεων είναι οι διαμορφωτές και κριτές της τρόπου σκέψης και «άποψης». Πώς μιλούν, πώς φαίνονται, πώς βιώνουν οι ίδιοι την κάθε είδηση, πότε μειδιούν, πότε «συγκινούνται», πότε «οργίζονται» – όλα αυτά φυτεύονται βαθιά στον εγκέφαλο των θεατών.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να φανταστούν το βραδινό δελτίο ειδήσεων να φαίνεται και να ακούγεται με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Η μακροχρόνια πλύση εγκεφάλου έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.
Ο παρουσιαστής είναι ένας «ιερέας», ένας «εκλεκτός», που θα «παραδώσει το μήνυμα». Το κοινό πρέπει να δηλώσει πίστη και να μην αμφισβητήσει τον «εκλεκτό». Αυτός ξέρει.
Ο παρουσιαστής δεν αμφισβητεί. Και το κοινό δεν αμφισβητεί. Ο παρουσιαστής συμπεριφέρεται όπως θέλει στην αλήθεια. Την κρύβει, την διαστρεβλώνει, την πατά. Γι’ αυτό χρειάζεται να «ντυθεί» με μια ψεύτικη αξιοπρέπεια και «σοβαρότητα». Ως εκ τούτου, το κοινό μπορεί να παραιτηθεί κι αυτό από την ανάγκη του να παλέψει για να μάθει το ίδιο την αλήθεια και μπορεί και αυτό να την αντικαταστήσει με μια ψευδή αξιοπρέπεια.
Ο παρουσιαστής μιμείται ότι είναι μέρος της ψυχής του κοινού.
Ότι έχει ανθρώπινα συναισθήματα. Ότι «πονάει». Ότι υπηρετεί την «δημοκρατία». Ότι είναι ένας «από αυτούς».
Ο παρουσιαστής εισάγει το στυλ ενός ηθοποιού, αντί να είναι ένας αμείλικτος με την αλήθεια δημοσιογράφος. Ως εκ τούτου, το κοινό μπορεί να παραμείνει ικανοποιημένο από τον δικό του σχετικό ρόλο: το να βλέπει τον ηθοποιό. Ένας θεατής.
Το κοινό υποκλίνεται μπροστά του.
Ο παρουσιαστής μας βεβαιώνει ότι έχει συγκεντρώσει όλες τις πληροφορίες του από «αξιόπιστες πηγές». Αυτό σημαίνει κυρίως τους κρατικούς και εταιρικούς εκπροσώπους. Κάθε άλλη πηγή, είναι σκοτεινή και αναξιόπιστη.
Στον αέρα, ο παρουσιαστής είναι ουδέτερος, ένας ευνούχος
.
Αυτή είναι μια αρχαία παράδοση. Ο ευνούχος, λόγω του ευνουχισμού του, έχει την εμπιστοσύνη του ηγεμόνα. Φρουρεί τα άδυτα του αυτοκράτορα. Ενεργεί ως ενδιάμεσος μεταξύ του κυρίου του και του λαού. Εφαρμόζει τη βασιλική σφραγίδα στα επίσημα έγγραφα.
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι για την «ουδετερότητα» του παρουσιαστή. Η ουδετερότητα
αποπνέει μια αίσθηση επιστήμης. «Κάναμε το πείραμα στο εργαστήριο και βγήκε αυτό». Εσύ δεν χρειάζεται να το ψάξεις.
Η ουδετερότητα δίνει τη διαβεβαίωση ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Δεν χρειάζεται καμία ανησυχία. Δεν χρειάζονται «ακρότητες».
Ουδετερότητα σημαίνει: εμείς είμαστε σε ένα υψηλότερο επίπεδο. Εκτελούμε δημόσια υπηρεσία. Είμαστε σαν μια υπεύθυνη φιλανθρωπική οργάνωση.
Ο παρουσιαστής είναι η απάντηση στο πανάρχαιο ερώτημα για τους ανθρώπους. Μήπως οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να μένουν στην επιφάνεια και μην κουράζονται να ψάξουν να βρουν την βαθύτερη αλήθεια; Μήπως οι άνθρωποι δεν θέλουν να κοιτάξουν πίσω από την κουρτίνα;
Η πραγματικότητα είναι μια PSYOP.
