-Ἀπό τό Μακεδονικό Ζήτημα στήν Σκοπιανή Ἐμπλοκή» καί ἀκόμη τήν «Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας» μέ ἐρωτοῦν: Πῶς ἕνα «καθισμένο» ζήτημα ἦλθε ξανά στήν ἐπιφάνεια; Πῶς ξαφνικά οἱ Σκοπιανοί τόλμησαν μέ τόν ἄγνωστο μέχρι χθές Ζάεφ καί κάποιον κάποτε ἑλληνογενῆ Δημητρίου (νῦν
Δημητρώφ) νά ρίξουν νερό στό κρασί τους, νά προβοῦν σέ ἀλλαγές ὀνομάτων (ὄχι βέβαια τοῦ κράτους) ἀλλά δρόμων καί ἀεροδρομίων καί νά ἀποσύρουν ἀπό τήν αἴθουσα ὑποδοχῆς τοῦ ἀεροδρομίου ἐκεῖνο τό ἀριστούργημα αἰσθητικῆς (!) πού ὑποτίθεται παρίστανε τόν Ἀλέξανδρο; Προσωπικά τήν περίμενα ἀπό καιρό αὐτή τή δῆθεν ἀλλαγή. Αὐτό πού δέν περίμενα εἶναι τό νά τσιμπήσει ἡ κυβέρνηση σάν τήν πέρκα τό δόλωμα. Διότι, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ἡ δῆθεν συνδιαλλαγή θά πάρει καί πάλι κακή τροπή. Κυρίως γιά τήν Ἑλλάδα. Καί εἶναι οὐρανομήκης βλακεία ὅταν ἔχεις ἀνοικτά μέτωπα μέ τήν Τουρκία (πιθανῶς ἀπό τήν ἡμέρα πού γράφεται τό κείμενο αὐτό, 28 Μαρτίου, μέχρι νά δημοσιευθεῖ νά ἔχουμε θερμό ἐπεισόδιο) καί μέ τήν πάντοτε ὑαινική Ἀλβανία, νά ἀνοίγουμε καινούργιο μέτωπο μέ τά Σκόπια.
Ὁ κ. Τσίπρας δέν εἶναι Κουταλιανός νά βάζει τρία καρπούζια στή μασχάλη. Ἔπρεπε νά ἀφήσει τή FYROM νά βράζει. Ἀλλά τή λύση ἐπιζητοῦν τό ΝΑΤΟ, ἡ Ε.Ε. καί οἱ ΗΠΑ. Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: «Οὔπω καιρός» (= δέν εἶναι ἀκόμη καιρός) καί σέ ἄλλη στιγμή «Οὐκέτι καιρός» (= δέν ὑπάρχει καιρός). Δέν χρειάζετει πολλή σκέψη γιά νά τό κατανοήσει κανείς. Ὅσο κι ἄν 135 χῶρες ἔχουν ἀναγνωρίσει τή FYROM σάν Μακεδονία, αὐτή ἡ ἀναγνώριση ἔχει μηδαμινή ἀξία, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἡ δική μας ἀναγνώριση. Ἡ Ἑλλάδα δέν ζημιώθηκε σέ τίποτα, ἐνῶ οἱ Σκοπιανοί κινοῦνται μέ ἕνα πόδι κουτσό, ἀφοῦ ἡ πιό δυναμική πληθυσμιακή παρουσία στή χώρα αὐτή εἶναι ἡ ἀλβανική. Ποιοί εἶναι λοιπόν οἱ Μακεδόνες;
Κάποιοι ἀπόγονοι ἀποδασμιῶν κομμιτατζίδικων συμμοριῶν, πού εἶχαν ἀσπασθεῖ τό δόγμα «Μακεδονία στούς Μακεδόνες», οἱ πλεῖστοι ἄλλοτε βουλγαρόφρονες, κυρίως ὅμως οἱ ἀπόγονοι αὐτῶν πού κατά τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν μετά τούς Βαλκανικούς Πολέμους ἐγκατέλειψαν τά ἑλληνικά ἐδάφη καί ἐγκαταστάθηκαν στή λεγόμενη Νότιο Σερβία, ἀφοῦ οἱ ἀκμάζοντες ἐκεῖ ἑλληνικοί πληθυσμοί (Μοναστῆρι, Στρώμνιτσα κ.ἄ.) σέ μεγάλο ποσοστό πέρασαν στό ἑλληνικό ἔδαφος. Στούς μετακινηθέντες προστέθηκαν καί κάποια λείψανα τοῦ στρατοῦ Ζαχαριάδη, κυρίως Σνοφίτες-Νοφίτες ἀλλά καί αὐτοί πού εἶχαν πάρει τήν «Κάρτα Λίτσνα» (βουλγαρική ὑπηκοότητα) ἀπό τόν Βούλγαρο λοχαγό Κάλτσεφ πού εἶχε γίνει «γκαουλάιτερ» στά χρόνια τῆς Κατοχῆς. Μέ βάση τό ὑλικό αὐτό ὁ Τίτο ἔφτιαξε τή δική του μακεδονική ἐθνότητα γιά τήν ὑπηρέτηση τῶν δικῶν του ἐπεκτατικῶν σκοπῶν. Ἡ σλαβικότητα μπῆκε στό ἀρχεῖο.
Ἀλλά ἡ Ιστορία ἐκδικεῖται. Ἡ σλαβικότητα ἔχει βγεῖ ἀπό τό ἀρχεῖο καί σιγά σιγά ἁπλώνεται σ’ ἕνα μεγάλο μέρος Σκοπιανῶν πού ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὁ ὄψιμος, μόλις 70 ἐτῶν, «μακεδονισμός» δέν ὁδηγεῖ πουθενά. Παρά τίς βλακεῖες κάποιων Ἑλλήνων πολιτικῶν, καλοβολεμένων (ἴσως καί καλοπληρωμένων) διανοητῶν καί ἱστορικῶν τῆς πλάκας, ὅτι τάχα ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνική στό ἔδαφος πού τῆς ἀναλογεῖ, ἐχέφρονες Σκοπιανοί κατανοοῦν ὅτι ἡ ἀποκοπή ἀπό τή σλαβικότητά τους τούς ἀπομακρύνει ἀπό τή μεγαλύτερη φυλετική ἐθνότητα τῆς Εὐρώπης, τούς Σλάβους.
Ἀλλά καί οἱ Σλάβοι –πρωτίστως οἱ Ρῶσσοι– ἔχουν βάλει τό δάχτυλό τους στή μεταστροφή αὐτή. Μετά τήν πτώση τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος στήν ΕΣΣΔ εἴχαμε γράψει ὅτι μελλοντικά ἡ Ρωσία τό πολιτικό παιχνίδι της δέν θά τό κάνει στηριγμένη στόν ἀποτυχημένο καί κακοποιημένο μαρξισμό ἀλλά σέ δύο δοκιμασμένα ὅπλα: τήν ὀρθοδοξία καί τόν πανσλαβισμό. Καί τήν ὥρα πού οἱ δικοί μας πολιτικοί ἀνοητοφρόνως τά βάζουν μέ τήν Εκκλησία ὁ Πούτιν ἔχει κάνει βραχίονα τῆς ἐξωτερικῆς του πολιτικῆς τήν Ὀρθοδοξία καί πιθανῶς αὔριο νά μᾶς πάρει τά πατριαρχεῖα ΚΠόλεως, Ἱεροσολύμων καί Ἀλεξανδρείας. Ἤδη στήν Κύπρο ἔχει σχηματισθεῖ ρωσσικό κόμμα καί ἀνάλογο ἑτοιμάζεται καί στήν Ἑλλάδα.
Ρωσσόμορφες κρεμμυδοκέφαλες Εκκλησίες σπέρνονται παντοῦ. Ἄραγε ἡ Ρωσσία κάνει τή διείσδυσή της –καί μάλιστα μέ τόν κουμπουροφόρο Σαββίδη– μόνο στήν Ἑλλάδα; Στά Σκόπια, λοιπόν, παρατηρεῖται ἕνας ἔντονος φιλορωσσισμός, πού ὁ Πούτιν τόν ἐνισχύει εὐφυῶς. Αὐτό κάνει τούς «μακεδονιστές» νά ἀνησυχοῦν καί νά ζητοῦν μιά συμφωνία μέ τήν Ἑλλάδα, ἔναντι φθηνῶν ὑποχωρήσεων, γιά νά τεθοῦν ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ ΝΑΤΟ, νά τρυπώσουν στήν Ε.Ε. μέ τίς παχυλές ἐπιδοτήσεις καί ἴσως νά ἀποσυνδεθοῦν ἀπό τήν ἐπιρροή τοῦ Ἐρντογάν, πού κανείς δέν ξέρει ποῦ μπορεῖ νά τούς ὁδηγήσει.
Συνεπῶς δέν φοβᾶμαι τήν πολιτική τῶν Σκοπιανῶν, φοβᾶμαι τίς δῆθεν ρεαλιστικές βλακεῖες κάποιων Ἑλλήνων πολιτικῶν πού, ἐνῶ ἀπέτυχαν εἰς τά πάντα παταγωδῶς, ἐξακολουθοῦν νά μολύνουν τό ἑλληνικό πατριωτικό αἴσθημα μέ τίς κακοήθεις ἀδολεσχίες τους. Καί δέν βλέπουν ὅτι μέ τή θρασυστομία τους ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ἑλλάδα καί τόν μακεδονικό Ἑλληνισμό τοῦ ἐξωτερικοῦ.
Δημητρώφ) νά ρίξουν νερό στό κρασί τους, νά προβοῦν σέ ἀλλαγές ὀνομάτων (ὄχι βέβαια τοῦ κράτους) ἀλλά δρόμων καί ἀεροδρομίων καί νά ἀποσύρουν ἀπό τήν αἴθουσα ὑποδοχῆς τοῦ ἀεροδρομίου ἐκεῖνο τό ἀριστούργημα αἰσθητικῆς (!) πού ὑποτίθεται παρίστανε τόν Ἀλέξανδρο; Προσωπικά τήν περίμενα ἀπό καιρό αὐτή τή δῆθεν ἀλλαγή. Αὐτό πού δέν περίμενα εἶναι τό νά τσιμπήσει ἡ κυβέρνηση σάν τήν πέρκα τό δόλωμα. Διότι, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ἡ δῆθεν συνδιαλλαγή θά πάρει καί πάλι κακή τροπή. Κυρίως γιά τήν Ἑλλάδα. Καί εἶναι οὐρανομήκης βλακεία ὅταν ἔχεις ἀνοικτά μέτωπα μέ τήν Τουρκία (πιθανῶς ἀπό τήν ἡμέρα πού γράφεται τό κείμενο αὐτό, 28 Μαρτίου, μέχρι νά δημοσιευθεῖ νά ἔχουμε θερμό ἐπεισόδιο) καί μέ τήν πάντοτε ὑαινική Ἀλβανία, νά ἀνοίγουμε καινούργιο μέτωπο μέ τά Σκόπια.
Ὁ κ. Τσίπρας δέν εἶναι Κουταλιανός νά βάζει τρία καρπούζια στή μασχάλη. Ἔπρεπε νά ἀφήσει τή FYROM νά βράζει. Ἀλλά τή λύση ἐπιζητοῦν τό ΝΑΤΟ, ἡ Ε.Ε. καί οἱ ΗΠΑ. Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: «Οὔπω καιρός» (= δέν εἶναι ἀκόμη καιρός) καί σέ ἄλλη στιγμή «Οὐκέτι καιρός» (= δέν ὑπάρχει καιρός). Δέν χρειάζετει πολλή σκέψη γιά νά τό κατανοήσει κανείς. Ὅσο κι ἄν 135 χῶρες ἔχουν ἀναγνωρίσει τή FYROM σάν Μακεδονία, αὐτή ἡ ἀναγνώριση ἔχει μηδαμινή ἀξία, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἡ δική μας ἀναγνώριση. Ἡ Ἑλλάδα δέν ζημιώθηκε σέ τίποτα, ἐνῶ οἱ Σκοπιανοί κινοῦνται μέ ἕνα πόδι κουτσό, ἀφοῦ ἡ πιό δυναμική πληθυσμιακή παρουσία στή χώρα αὐτή εἶναι ἡ ἀλβανική. Ποιοί εἶναι λοιπόν οἱ Μακεδόνες;
Κάποιοι ἀπόγονοι ἀποδασμιῶν κομμιτατζίδικων συμμοριῶν, πού εἶχαν ἀσπασθεῖ τό δόγμα «Μακεδονία στούς Μακεδόνες», οἱ πλεῖστοι ἄλλοτε βουλγαρόφρονες, κυρίως ὅμως οἱ ἀπόγονοι αὐτῶν πού κατά τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν μετά τούς Βαλκανικούς Πολέμους ἐγκατέλειψαν τά ἑλληνικά ἐδάφη καί ἐγκαταστάθηκαν στή λεγόμενη Νότιο Σερβία, ἀφοῦ οἱ ἀκμάζοντες ἐκεῖ ἑλληνικοί πληθυσμοί (Μοναστῆρι, Στρώμνιτσα κ.ἄ.) σέ μεγάλο ποσοστό πέρασαν στό ἑλληνικό ἔδαφος. Στούς μετακινηθέντες προστέθηκαν καί κάποια λείψανα τοῦ στρατοῦ Ζαχαριάδη, κυρίως Σνοφίτες-Νοφίτες ἀλλά καί αὐτοί πού εἶχαν πάρει τήν «Κάρτα Λίτσνα» (βουλγαρική ὑπηκοότητα) ἀπό τόν Βούλγαρο λοχαγό Κάλτσεφ πού εἶχε γίνει «γκαουλάιτερ» στά χρόνια τῆς Κατοχῆς. Μέ βάση τό ὑλικό αὐτό ὁ Τίτο ἔφτιαξε τή δική του μακεδονική ἐθνότητα γιά τήν ὑπηρέτηση τῶν δικῶν του ἐπεκτατικῶν σκοπῶν. Ἡ σλαβικότητα μπῆκε στό ἀρχεῖο.
Ἀλλά ἡ Ιστορία ἐκδικεῖται. Ἡ σλαβικότητα ἔχει βγεῖ ἀπό τό ἀρχεῖο καί σιγά σιγά ἁπλώνεται σ’ ἕνα μεγάλο μέρος Σκοπιανῶν πού ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὁ ὄψιμος, μόλις 70 ἐτῶν, «μακεδονισμός» δέν ὁδηγεῖ πουθενά. Παρά τίς βλακεῖες κάποιων Ἑλλήνων πολιτικῶν, καλοβολεμένων (ἴσως καί καλοπληρωμένων) διανοητῶν καί ἱστορικῶν τῆς πλάκας, ὅτι τάχα ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνική στό ἔδαφος πού τῆς ἀναλογεῖ, ἐχέφρονες Σκοπιανοί κατανοοῦν ὅτι ἡ ἀποκοπή ἀπό τή σλαβικότητά τους τούς ἀπομακρύνει ἀπό τή μεγαλύτερη φυλετική ἐθνότητα τῆς Εὐρώπης, τούς Σλάβους.
Ἀλλά καί οἱ Σλάβοι –πρωτίστως οἱ Ρῶσσοι– ἔχουν βάλει τό δάχτυλό τους στή μεταστροφή αὐτή. Μετά τήν πτώση τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος στήν ΕΣΣΔ εἴχαμε γράψει ὅτι μελλοντικά ἡ Ρωσία τό πολιτικό παιχνίδι της δέν θά τό κάνει στηριγμένη στόν ἀποτυχημένο καί κακοποιημένο μαρξισμό ἀλλά σέ δύο δοκιμασμένα ὅπλα: τήν ὀρθοδοξία καί τόν πανσλαβισμό. Καί τήν ὥρα πού οἱ δικοί μας πολιτικοί ἀνοητοφρόνως τά βάζουν μέ τήν Εκκλησία ὁ Πούτιν ἔχει κάνει βραχίονα τῆς ἐξωτερικῆς του πολιτικῆς τήν Ὀρθοδοξία καί πιθανῶς αὔριο νά μᾶς πάρει τά πατριαρχεῖα ΚΠόλεως, Ἱεροσολύμων καί Ἀλεξανδρείας. Ἤδη στήν Κύπρο ἔχει σχηματισθεῖ ρωσσικό κόμμα καί ἀνάλογο ἑτοιμάζεται καί στήν Ἑλλάδα.
Ρωσσόμορφες κρεμμυδοκέφαλες Εκκλησίες σπέρνονται παντοῦ. Ἄραγε ἡ Ρωσσία κάνει τή διείσδυσή της –καί μάλιστα μέ τόν κουμπουροφόρο Σαββίδη– μόνο στήν Ἑλλάδα; Στά Σκόπια, λοιπόν, παρατηρεῖται ἕνας ἔντονος φιλορωσσισμός, πού ὁ Πούτιν τόν ἐνισχύει εὐφυῶς. Αὐτό κάνει τούς «μακεδονιστές» νά ἀνησυχοῦν καί νά ζητοῦν μιά συμφωνία μέ τήν Ἑλλάδα, ἔναντι φθηνῶν ὑποχωρήσεων, γιά νά τεθοῦν ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ ΝΑΤΟ, νά τρυπώσουν στήν Ε.Ε. μέ τίς παχυλές ἐπιδοτήσεις καί ἴσως νά ἀποσυνδεθοῦν ἀπό τήν ἐπιρροή τοῦ Ἐρντογάν, πού κανείς δέν ξέρει ποῦ μπορεῖ νά τούς ὁδηγήσει.
Συνεπῶς δέν φοβᾶμαι τήν πολιτική τῶν Σκοπιανῶν, φοβᾶμαι τίς δῆθεν ρεαλιστικές βλακεῖες κάποιων Ἑλλήνων πολιτικῶν πού, ἐνῶ ἀπέτυχαν εἰς τά πάντα παταγωδῶς, ἐξακολουθοῦν νά μολύνουν τό ἑλληνικό πατριωτικό αἴσθημα μέ τίς κακοήθεις ἀδολεσχίες τους. Καί δέν βλέπουν ὅτι μέ τή θρασυστομία τους ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ἑλλάδα καί τόν μακεδονικό Ἑλληνισμό τοῦ ἐξωτερικοῦ.
